WSJ: Οι νέοι φεύγουν από τα χωριά της Κύπρου

Ο δημοσιογράφος μίλησε με τους ηλικιωμένους κατοίκους που βλέπουν τους αμπελώνες τους να μαραζώνουν.

Αναφέρεται στην ιστορία της 80χρονης χήρας, Έλλης Πολυκάρπου, η οποία επί δεκαετίες καλλιεργούσε τους αμπελώνες της προκειμένου να καταφέρει να σπουδάσει τα τρία παιδιά της. Σήμερα οι γιοι της κυρίας Πολυκάρπου έχουν αφήσει το μικρό χωριό και ζουν στην μεγάλη πόλη.

Τώρα που ο τραπεζικός τομέας κατέρρευσε, οι μεγαλύτεροι ανησυχούν για το τι θα απογίνουν οι νεότερες γενιές. «Τι θα κάνουν τώρα. Θα γυρίσουν να δουλέψουν στα χωράφια;», αναρωτιέται η κυρία Πολυκάρπου. Την ίδια ανησυχία έχουν και οι περίπου 200 μόνιμοι κάτοικοι του χωριού, στην πλειοψηφία τους συνταξιούχοι.

«Η αγροκαλλιέργεια, που κάποτε ήταν η οικονομική κορωνίδα της Κύπρου, τώρα έχει μαραθεί», επισημαίνει η εφημερίδα. «Ποτέ πριν το κράτος δεν στηριζόταν τόσο πολύ στον τουρισμό της και στις υπεράκτιες τραπεζικές επιχειρήσεις».

Το σχολείο του χωριού είναι εδώ και χρόνια κλειστό. Το ίδιο και τα μαγαζιά. Οι αμπελώνες έχουν πια εγκαταλειφθεί και οι ντόπιοι δηλώσουν ότι το κόστος της καλλιέργειάς τους είναι πολύ μεγαλύτερο από το κέρδος τους.

Οι ηλικιωμένοι κάτοικοι του χωριού είναι εξαιρετικά ανήσυχοι για το μέλλον των παιδιών τους, αφού κανείς δεν περιμένει από αυτά να επιστρέψουν στο χωριό και να ασχοληθούν με την πατρική κληρονομιά. «Όταν πεθάνω», λέει η κα Πολυκάρπου, «οι γιοι μου δεν θα έρθουν εδώ να καλλιεργήσουν. Όσο για τα εγγόνια μου, αυτά δεν γνωρίζουν καν πού είναι τα χωράφια».