Ένα συνέδριο με «αγκάθια», μια εσωκομματική εκλογή με ευρύτερο νόημα και ίσως στο βάθος... εκπλήξεις
Μπαίνουμε σε φάση μεγάλης κινητικότητας - Πέραν του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ «τρέχουν» και οι εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ
Στην πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, ορισμένα στελέχη της... τσιμπιόντουσαν για να βεβαιωθούν ότι δεν βλέπουν όνειρο. Έβλεπαν απέναντί τους έναν Στέφανο Κασσελάκη σχεδόν μειλίχιο, συναινετικό, με διάθεση να υπάρξει συνεννόηση και σύμπνοια. Είχε ήδη ενσωματώσει προτάσεις – παρατηρήσεις της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο υπό διαμόρφωση κείμενο της Πολιτικής Απόφασης. Και κατέβαλε προσπάθεια να ψηφισθούν όλα τα σημεία ομόφωνα. Πολύ μακριά από το γνωστό συγκρουσιακό του στυλ, δέχθηκε ακόμα και να προστεθεί μια κρίσιμη παράγραφος που επισήμαινε ρητά και κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει κανένα θολό σημείο στα οικονομικά του κόμματος κατά την περίοδο διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Με άλλα λόγια, υποχώρησε πλήρως από τα όσα ο ίδιος είχε εισαγάγει στο δημόσιο διάλογο με μακροσκελή ανάρτησή του από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Αποσυμπίεση; Κάθε άλλο, γιατί δεν χρειάσθηκε να περάσουν παρά λίγα 24ωρα για να τιναχθεί το σύστημα (και πάλι) στον αέρα και συγκεκριμένα στη μεταγενέστερη συνεδρίαση της ΚΟΕΣ (Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου). Ούτως ή άλλως τα περισσότερα στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης που έχουν πλέον συγκροτήσει δομημένη ομάδα, παραμένουν πάντα επιφυλακτικά απέναντι στις προθέσεις του Στέφανου Κασσελάκη έχοντας υποστεί διαδοχικά σκοτσέζικα ντους. Εκτιμούν ότι στην παρούσα φάση μάλλον αποσύρεται από τη «μετωπική» με τον προκάτοχό του, αλλά μέχρι νεωτέρας. Εν ολίγοις δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο… να επανέλθει δριμύτερος δημιουργώντας συνθήκες μιας νέας διάσπασης.
Είναι άραγε τόσο σημαντικό θέμα το να γίνει ή να μη γίνει το Συνέδριο πάνω στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ; Συνιστά λόγο ο αρχηγός, απευθυνόμενος στα στελέχη του, να δηλώνει «τέλος, είπα τέλος, σ’ όποιον δεν αρέσει να φύγει»; Βέβαια, τέθηκαν και πιο σημαντικά θέματα από την πλευρά των «8», όπως για παράδειγμα η έλλειψη κεντρικής εισήγησης για τις καταστατικές αλλαγές που θα κληθούν να εγκρίνουν οι σύνεδροι τον Οκτώβριο. Αλλά και πάλι το «ξέσπασμα» ήταν αναντίστοιχο με τα ζητήματα που τέθηκαν και μάλιστα, σε ήπιους τόνους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η παρέμβαση του Νίκου Παππά που ζήτησε από τον κ. Κασσελάκη να ανακαλέσει, έπεσε στο κενό με αποτέλεσμα να αποχωρήσουν από τη συνεδρίαση αυτά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα «μποφόρ» πάντως άρχισαν να φουντώνουν από νωρίτερα, δεδομένου ότι ο Γιάννης Μουζάλας έθεσε για πρώτη φορά ανοικτά θέμα αμφισβήτησης της ηγεσίας. Ξεκαθαρίζοντας ότι υποστήριξε τον κ. Κασσελάκη «με τις καλύτερες προθέσεις», διαπιστώνει δυστυχώς ότι είναι «ελλιπής» και «διχαστικός». Πρόσθεσε μάλιστα, ότι «ένας πρόεδρος δεν χαίρεται άμα φεύγουν οι άνθρωποι από το κόμμα του». Ο κ. Μουζάλας αναφερόταν στην παραίτηση του Γιάννη Δραγασάκη, ενός ιστορικού στελέχους του κόμματος, και στον «ασεβή» τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίσθηκε από την Κουμουνδούρου. Ο ίδιος το είχε αποφασίσει εδώ και καιρό, αλλά απέφυγε να δημοσιοποιήσεις τις προθέσεις του πριν τις ευρωεκλογές, για ευνόητους λόγους.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, μόνο με ένα «θαύμα» θα ξαναβρεί ο ΣΥΡΙΖΑ την εσωτερική του συνοχή, ενώ είναι πολύ πιθανότερο να οδηγηθεί σε νέα ρήξη. Η εσωκομματική αντιπολίτευση απορρίπτει το μοντέλο διοίκησης και λειτουργίας του προέδρου του κόμματος, διατείνεται ότι οι καταστατικές αλλαγές που παρουσιάστηκαν ως απλές «ιδέες» από τον ίδιο, θα μετατρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα προσωποπαγές κόμμα και διαισθάνονται ότι υπάρχει στρατηγική ώθησης στην έξοδο. Από την πλευρά του, ο Στέφανος Κασσελάκης πιστεύει ότι η συγκεκριμένη δομή του ΣΥΡΙΖΑ είναι παρωχημένη, προτιμά να έχει «λυμένα τα χέρια του», δεν φαίνεται διατεθειμένος να συνεργαστεί με συγκεκριμένα στελέχη ενδεχομένως και για προσωπικούς λόγους, και επηρεάζεται στη συμπεριφορά του και στις κινήσεις του από πληροφορίες για σενάρια συνωμοσίας εναντίον του με ενορχηστρωτή τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο τελευταίος παραμένει για την ώρα σιωπηλός, εκτιμώντας ότι προκαλείται συστηματικά, βάσει σχεδίου, προκειμένου να αντιδράσει, δηλαδή να πέσει στην παγίδα εργαλειοποίησής του. Οι ευθείες επιθέσεις που δέχθηκε του προκάλεσαν θυμό αλλά και απορία, υπό την έννοια -όπως λέει σε συνομιλητές του- ότι είχε βάλει πλάτη για τον ΣΥΡΙΖΑ και κατά συνέπεια για τον Στέφανο Κασσελάκη. Κάποια στιγμή του πέρασε από το μυαλό να απευθυνθεί στον Άρειο Πάγο ζητώντας να διερευνηθούν τα οικονομικά της θητείας του. Είναι όμως παλιά καραβάνα και γνωρίζει την άποψη ότι στην Ελλάδα του σήμερα, καλύτερα να μην μπλέκει κανείς με τη Δικαιοσύνη. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη δημοσκοπική ερώτηση περί του βαθμού εμπιστοσύνης απέναντι στους θεσμούς, η Δικαιοσύνη συγκεντρώνει ποσοστό μη θετικών απόψεων κοντά στο 60% (τάσεις MRB). Όπως είναι επίσης χαρακτηριστικό το γεγονός ότι σε πρόσφατη συνέντευξή της η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που είναι σαρξ εκ της σαρκός της δικαιοσύνης, δήλωσε: «Είναι βαριά κουβέντα να πω ότι είμαι περήφανη για τη Δικαιοσύνη». Επιστρέφοντας λοιπόν στο πολιτικό πεδίο, δεν θα απέκλεια κάποιας μορφής παρέμβαση, όταν τα πράγματα φθάσουν στο μη περαιτέρω ή όταν έλθει απλώς το πλήρωμα του χρόνου.
Άλλωστε μπαίνουμε σε φάση μεγάλης κινητικότητας. Πέραν του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ στο οποίο η εσωκομματική αντιπολίτευση θα προσέλθει με κείμενο πολιτικών θέσεων, «τρέχουν» και οι εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ. Την ίδια ώρα καταγράφονται διεργασίες στις παρυφές της αριστεράς -αναφέρομαι στο εμφανές φλερτ του Κώστα Χαρίτση και του Πέτρου Κόκκαλη, και στο εγχείρημα Τεμπονέρα που έχοντας αποχωρήσει από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, «στρώνει» μαζί με άλλα στελέχη του χώρου χαλί διαλόγου με τη Νέα Αριστερά.
Πολλά μπορούν να συμβούν!
.jpg)
