Ντέμη Μαρκογιαννάκη: Μια Ελληνίδα από τα Άνω Πατήσια στις 50 κορυφαίες επιχειρηματίες της Αυστραλίας

Mε ρίζες από τα Χανιά και τα ιστορικά Καλάβρυτα, η Ντέμη Μαρκογιαννάκη, το 2008 έφθασε στην Αυστραλία για μεταπτυχιακά στα παγκόσμια Μέσα Επικοινωνίας. Από τα Άνω Πατήσια εγκαταστάθηκε στη Μελβούρνη και όταν τελείωσε τις σπουδές της, εργάστηκε στην εφημερίδα «Νέος Κόσμος» της ελληνικής παροικίας.

Την ίδια περίοδο ξεκινούσε τα πρώτα της επιχειρηματικά βήματα. Μαζί με τρεις συνεργάτες ίδρυσε την ψηφιακή πλατφόρμα WeTeachMe, ένα «εργαλείο» προσφοράς και αναζήτησης μαθημάτων κάθε είδους που υποστηρίζει παράλληλα διοικητικά πολυάριθμες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και απέκτησε μιμητές σε όλο τον κόσμο.

Μία από τις κορυφαίες γυναίκες του «επιχειρείν» στην Αυστραλία. Πώς άρχισαν όλα;

Ξεκίνησα χωρίς να έχω κάποια επίσημη επιχειρηματική εκπαίδευση. Η ευκαιρία να δημιουργήσω κάτι, που ήταν αποτέλεσμα μιας απλής ιδέας, άρχισε με μια παρέα φίλων, νέων παιδιών. Χρειάστηκε σκληρή δουλειά, παράλληλα δε αγάπη και σεβασμός στους ανθρώπους που μας εμπιστεύτηκαν στα πρώτα μας βήματα.

Ήταν ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, εφόσον δεν υπήρχε κεφάλαιο να χρηματοδοτήσουμε και να υλοποιήσουμε την ιδέα μας. Έτσι αρχίσαμε εργαζόμενοι στην εταιρεία μας τα πρώτα δυο χρόνια χωρίς μισθό, ενώ για να συντηρηθούμε δουλεύαμε παράλληλα σε διαφορετικές εταιρείες.

Πώς ξεκίνησε και πού βρίσκεται σήμερα η εταιρεία WeTeachMe ;

Ο ιστότοπος WeTeachMe καλύπτει πλέον μια μεγάλη γκάμα αντικειμένων- μαθημάτων, όπως συγγραφή, φωτογραφία, ζωγραφική, χορό, μουσική κ.ά. Παράλληλα παρέχει ένα αυτοματοποιημένο ηλεκτρονικό πρόγραμμα γραμματειακής υποστήριξης στις επιχειρήσεις που προσφέρουν τα μαθήματα στους ενδιαφερόμενους.

Ξεκίνησε ως μια ιδέα και πρότζεκτ, χωρίς μελλοντικές σκέψεις. Συγκεκριμένα ξεκινήσαμε πειραματικά την πλατφόρμα, μετά τη συνεχίσαμε και την αλλάξαμε πολλές φορές μέχρι να πάρει τη σημερινή της μορφή.

Σήμερα το WeTeachMe προσφέρει μαθήματα διαδικτυακά και μη, σε Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, ενώ είμαστε σε αναμονή επανόδου της Αυστραλίας σε κανονικούς ρυθμούς, αφού οι μεγαλύτερες πολιτείες της για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν και παραμένουν σε λοκντάουν.

Πώς πήρες την απόφαση να «ξενιτευτείς»;

‘Ηταν μια εύκολη απόφαση τότε. Ήμουν 23 ετών και είχα τον ενθουσιασμό και τη διάθεση να φύγω από την Ελλάδα και να κάνω κάτι το ιδιαίτερο. Η οικογένειά μου έμενε στην Αθήνα και εγώ, μετά το Λύκειο, πέτυχα και τελείωσα την Αγγλική Φιλολογία Αθηνών και έτσι δεν είχα την ευκαιρία να μείνω μόνη μου.

Η Αυστραλία, μια πολύ μακρινή χώρα αλλά ασφαλής, πολυπολιτισμική και με πολλές ευκαιρίες, μου προσέφερε τη δυνατότητα να ξεφύγω από τα γνωστά μου όρια και να δοκιμάσω τις δυνάμεις και αντοχές μου σε κάτι εντελώς διαφορετικό και μη οικείο.

Ήταν για μένα μια μεγάλη περιπέτεια και έμαθα πολλά όχι μόνο για τον κόσμο αλλά και για τον εαυτό μου. Πίστευα τότε ότι η περιπέτεια αυτή θα κρατήσει περίπου μια τετραετία και δεν μου πέρασε ποτέ η σκέψη ότι μετά από δεκατέσσερα χρόνια η Αυστραλία θα αποτελεί τη δεύτερη πατρίδα μου.

Η ελληνική παροικία άλλωστε ειναι πολύ ενεργή έχοντας τη δίκη της εφημερίδα, ραδιοφωνικούς σταθμούς, μαγαζιά και εστιατόρια αλλά και προάστια, που μένουν κατα κανόνα Έλληνες και θυμίζουν ελληνικές συνοικίες με καφετέριες και ζαχαροπλαστεία. Κάθε χρόνο διοργανώνει διάφορες εκδηλώσεις και φεστιβάλ τραγουδιού, παραδοσιακών χορών, και σινεμά.

Τι ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις ;

Όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω αρχαιολόγος επηρεασμένη από τις ταινίες του Ιντιάνα Τζόουνς, που έβλεπα. Μου άρεσε το ρίσκο και η περιπέτεια. Ίσως και σε αυτό να οφείλεται η διάθεσή μου να ασχοληθώ με επιχειρήσεις αλλά και να καταλάβω τους ανθρώπους και συγκεκριμένα την ψυχολογία και τον τρόπο σκέψης τους.

Ενδόμυχα πίστευα ότι όλα θα πάνε καλά, τυχόν δε πρόβλημα ή εμπόδιο, που θα παρουσιαζόταν στο δρόμο μου, θα έβρισκα έναν τροπο να το διαχειριστώ και τελικά να πετύχω.

Στην Ελλάδα σπούδασα Αγγλική φιλολογία και στην Αυστραλία το μεταπτυχιακό μου ήταν στα Παγκόσμια Μέσα Επικοινωνίας. Μετά τις σπουδές μου δούλεψα για ένα διάστημα ως δημοσιογράφος και ένα χρόνο αργότερα ξεκίνησα το WeTeachMe.

Τα προβλήματα που συνάντησα, οι απογοητεύσεις και οι αποτυχίες, που γνώρισα κατά την άσκηση της επιχειρηματικής μου δραστηριότητας, αποτέλεσαν μαθήματα που επέδρασαν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα αλλά και της προσωπικότητάς μου γενικά.

Τα πιο όμορφα ταξίδια της ζωής σου και τι σου «άφησαν». Σε ποιο μέρος ονειρεύεσαι να πας;

Ήδη έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες και διαπίστωσα ότι, όσο λιγότερο τουριστικές, τόσο πιο γοητευτικό, περιπετειώδες και απρόβλεπτο είναι το ταξίδι. Τα ταξίδια μου τα βιώνω όσο μπορώ πιο πολύ σαν επισκέπτης και όχι ως τουρίστας.

Προσπαθώ να γνωρίσω ντόπιους ανθρώπους με ανοιχτό μυαλό και καρδιά, να καταλάβω την κουλτούρα τους και να πάρω πράγματα που θα τα εντάξω στο δικό μου τρόπο ζωής και σκέψης.

Ονειρεύομαι να συνεχίσω να ταξιδεύω μέχρι να μην μπορώ πλέον, και θέλω το επόμενο ταξίδι μου να είναι στην Αφρική, την οποία δεν έχω επισκεφτεί μέχρι σήμερα.

Είναι η Αυστραλία χώρα ευκαιριών; Και η Ελλάδα «τρώει» πράγματι τα παιδιά της;

Η Αυστραλία είναι χώρα των ευκαιριών, αλλά έχει και αυτή τις δυσκολίες της. Άλλωστε δεν υπάρχει χώρα που να μπορείς να πετύχεις χωρίς να αντιμετωπίσεις προβλήματα και δυσκολίες. Οι αποτυχίες, ο φόβος και οι δυσκολίες είναι μέρος της προσπάθειας να επιτύχεις τους στόχους σου, όπου κι αν βρίσκεσαι. Είναι σκληρό να λέγεται ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της.

Υπάρχουν πολλά ελληνόπουλα με σπουδαίες καριέρες στο εξωτερικό. Έχω όμως γνωστούς και φίλους στην Ελλάδα που ξεκίνησαν από το μηδέν και με επιμονή, υπομονή, σκληρή δουλειά και μεγάλη προσπάθεια κατάφεραν να κάνουν επιτυχημένες καριέρες, να χτίσουν διεθνείς και εγχώριες επιχειρήσεις και γενικά να πετύχουν όσα οι άλλοι θεωρούν ακατόρθωτα.

Πιστεύω ότι ο παράγοντας τύχη παίζει αρκετά μεγάλο ρόλο στην επιτυχία ενός στόχου, πλην όμως κυρίαρχο λόγο σ´αυτήν έχουν πάντοτε η προσωπική ιδιοσυγκρασία, η φιλοδοξία, το ρίσκο, η υπομονή και η επιμονή.

Πώς αντιμετωπίζονται οι γυναίκες στην Αυστραλία;

Πιστεύω ότι δεν υπάρχει χώρα με ισότητα σε όλα τα επίπεδα. Είναι κάτι ουτοπικό. Η Αυστραλία έχει κι αυτή τις δυσκολίες της και τις εξαιρέσεις της έστω και περιορισμένες. Συγκεκριμένα είναι αρκετά μπροστά στα επίπεδα ισότητας και πολιτικής ορθότητας, αλλά σε καμία περίπτωση τα πράγματα δεν είναι τέλεια.

Υπάρχει μια διάθεση από τον κόσμο να αγκαλιάσει το διαφορετικό, με ανοχή και ανοιχτό μυαλό, επιδιώκοντας να μάθει από αυτό. Φυσικά δεν είναι όλοι έτσι - μακάρι να ήταν - γιατί τότε θα ήταν ιδανικό μέρος για όλους.

Η ζωή στη χώρα, αν εξαιρέσεις τα τελευταία δύο χρόνια που με τον κορονοϊό έχουν έρθει τα πάνω κάτω και έχουν πάθει όλοι κατάθλιψη από τα συνεχή lockdown, είναι πολύ καλή.

Ειδικότερα έχουν πολύ καλό σύστημα υγείας, ενώ και το εκπαιδευτικό σύστημα είναι επίσης καλό, όμως η πλειονότητα των σχολείων και πανεπιστημίων είναι ιδιωτικά και αρκετα ακριβά.

Υπάρχουν παντού αυστηροί κανόνες και νόμοι, που τηρούνται σχεδον απόλυτα απο τους πολίτες. Πολύ σπάνια γίνονται διαδηλώσεις, οι οποίες συνήθως στην Ελλάδα καταλήγουν σε βανδαλισμούς της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.

Υπάρχουν βεβαια και νόμοι παράξενοι, όπως η απαγόρευση κατανάλωσης αλκοόλ στο δρόμο και άλλοι. Τέλος παρότι η χώρα είναι πολύ προηγμένη υπάρχει ακόμα αρκετή γραφειοκρατεία.

Επόμενοι στόχοι όνειρα και δράσεις

Εδώ και δυο χρόνια έχω σταματήσει να δουλεύω στην εταιρεία μου και είμαι πλέον μέτοχος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Είμαι επίσης μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ελλήνο-Αυστραλιανού Εμπορικού Επιμελητηρίου.

Παράλληλα δουλεύω ως σύμβουλος σε διάφορες εταιρείες βοηθώντας τις να επιτύχουν τους στόχους τους. Φέτος ξεκίνησα να δουλεύω ως διευθύντρια σε έναν οργανισμό που προσφέρει εκπαιδευτικές υπηρεσίες, συνέδρια και ευκαιρίες δικτύωσης σε σημαντικά οικογενειακά γραφεία της Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας.

Όνειρο μου είναι να μπορέσω να βρίσκομαι στην Ελλάδα το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου και να εργάζομαι διαδικτυακά, αλλά και να επεκτείνω την επιχείρηση και τις υπόλοιπες δραστηριότητές μου στη Ελλάδα και Ευρώπη. Θα ήθελα, αν ήταν δυνατό, να ξεκινήσω και μια καινούργια επιχείρηση στη Ελλάδα και Ευρώπη.

Τι σε χαλαρώνει και τι σε εξοργίζει ;

Με χαλαρώνει η καλή παρέα, ο χρόνος που περνάω με την οικογένεια μου, τα όμορφα ταξίδια, η Ελλάδα το καλοκαίρι, το καλό φαγητό, ο ήλιος και η θάλασσα. Με εξοργίζει η αδικία, η στενοκεφαλιά, η μισαλλοδοξία και η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο αλλά και το περιβάλλον, καθώς επίσης η μιζέρια, η μοιρολατρεία και ο ωχαδελφισμός.

Ποιοι είναι οι ήρωές σου στην πραγματική ζωή; Πηγή έμπνευσης και κινητήριος δυναμη

Ήρωές μου είναι οι καθημερινοί άνθρωποι, που συχνά συναντώ και, ακούγοντας την ιστορία τους, μαθαίνω από αυτούς πως αντιμετωπίζουν τις αντιξοότητες και τελικά βγαίνουν νικητές, συνεχίζοντας τον αγώνα τους χωρίς να επαναπαύονται και να παραπονιούνται ή να απογοητεύονται.

Πηγή έμπνευσης και κινητήριος δύναμη για μένα αποτελούν οι ιστορίες των παππούδων μου, που περάσαν τόσα πολλά χωρίς να το βάλουν κάτω, αλλά και οι συμβουλές τους, που με δίδαξαν να βάζω στόχους, να πιστεύω στις δυνάμεις μου, να μη με απογοητεύουν αλλά να με δυναμώνουν τυχόν αποτυχίες, να είμαι ευγνώμων σ´ αυτούς που με βοηθούν και να δουλεύω σκληρά για αυτά που θέλω να πετύχω.

Τέλος, ευχαριστώ το Θεό που έχω την υγεία μου, πιστεύοντας ότι όλα τα αλλά είναι στο χέρι μας και στο μυαλό μας να τα σχεδιάσουμε και να τα πετύχουμε.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.