Στέφανος Κορκολής: Η περιπέτεια με τον καρκίνο που συνεχίζεται, τα δύο διαζύγια και το «καλάμι»

Ο Στέφανος Κορκολής μίλησε για πρώτη φορά μετά από 24 χρόνια στον Νίκο Χατζηνικολάου και εξιστόρησε περιστατικά από την καριέρα του, τα παιδικά του χρόνια ενώ αναφέρθηκε και στην περιπέτειά του με τον καρκίνο.

Αρχικά ο Στέφανος Κορκολής υποστήριξε ότι «δεν είναι το καλύτερό μου να τραγουδάω. Δεν κατάλαβα γιατί έγινε. Εκείνη την περίοδο όμως πήρα πολλή αγάπη, έζησα πολύ όμορφα πράγματα κι αυτά δεν τα ξορκίζω» αποκαλύπτοντας ότι ήταν η Νάνα Μούσχουρη που τον έκανε να πιάσει το μικρόφωνο έπειτα και από την παρότρυνση του Βαγγέλη Γιαννόπουλου, της Ιφιγένειας Γιαννοπούλου και του Μίλτο Κατατζά. «Δεν ένιωσα ποτέ ότι καβάλησα το καλάμι. Αν ήταν, θα το είχα κάνει ως “παιδί θαύμα”… Ως τραγουδιστής, ενώ στη σκηνή αισθανόμουν όμορφα αλλά μετά, ένιωθα ξένο σώμα» απάντησε σε σχετική ερώτηση.

Αποκάλυψε, επίσης, ότι «στην δεύτερη καραντίνα είχα άρνηση να πάω να κάτσω στο πιάνω, που με το πιάνω έχω καθημερινή επαφή. Σε θέμα έμπνευσης έχουν υπάρξει πολλές περίοδοι που δεν μπορούσα να γράψω τίποτα. Όταν έχω έμπνευση είναι οι πιο χαρούμενες περίοδοι της ζωής μου. Όταν έχω έμπνευση είμαι πραγματικά ευτυχισμένος».

Η περιπέτεια με τον καρκίνο

Ξεχωριστό κεφάλαιο στη συνέντευξη του Στέφανου Κορκολή αποτέλεσε η περιπέτειά του με τον καρκίνο. «Πέρασα και περνάω κάποιες περιπέτειες με την υγεία μου. Όταν βρίσκομαι σε μια έξαρση έμπνευσης δε με προσέχω όσο θα όφειλα. Έχω μπει όμως ένα πρόγραμμα στο να ξυπνάω νωρίς, να κάνω τη γυμναστική μου.. Και έτσι τα εξισορροπώ» είπε αρχικά και συμπλήρωσε:

«Δεν κάνω όνειρα. Μετά την περιπέτεια με την υγεία μου, η οποία και συνεχίζεται, κάνω όνειρα της επόμενης στιγμής. Με έβαλε η διαδικασία με την υγεία μου να σκεφτώ ότι ζήσε το τώρα, ζήσε το σήμερα. Το σήμερα είναι πάρα πολύ πολύτιμο. Το χθες είναι αυτό που είναι δεν μπορείς να το αλλάξεις ούτως ή άλλως. Το μετά, άστο».

Ερωτηθείς για το αν το πρόβλημα με τον καρκίνο του άλλαξε την κοσμοθεωρία, απάντησε: «Είναι ένα σοκ. Δυστυχώς έχει γίνει μια αρρώστια της… διπλανής πόρτας, τελικά, γιατί παντού ακούμε ότι και φίλοι μας και γνωστοί μας και γενικότερα οι άνθρωποί παθαίνουν και μάλιστα πολύ χειρότερους απ’ αυτόν που έχω εγώ, δεν παύει όταν το μαθαίνεις ότι συμβαίνει σε εσένα, να χάνεις τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου. Εκεί νομίζω ο ίδιος ο εγκέφαλος δίνει τις εντολές ώστε να αρχίζεις να τακτοποιείς τα πράγματα διαφορετικά σε σχέση με το πως τα τακτοποιούσες μέχρι τώρα».

«Θα ήθελα να πω κουράγιο στους ανθρώπους που το έχουν (σ.σ. τον καρκίνο), γιατί πραγματικά είναι μια δοκιμασία, αλλά είναι μια δοκιμασία που δεν είναι σπάνια» κατέληξε για την περιπέτεια με την υγεία του ο Στέφανος Κορκολής

Τα παιδικά χρόνια και τα δύο διαζύγια

Ο συνθέτης αναφέρθηκε και στα παιδικά του χρόνια λέγοντας ότι «είχε απογοητεύσει τους γονείς μου το ότι παρότι μεγάλωσα σε ένα σπίτι με πολλή μουσική δεν είχα κάτσει ποτέ στο πιάνο. Μετά από μια ταινία που είδα στο σινεμά με τους γονείς μου πήγα στο σπίτι και όταν η μητέρα μου με ρώτησε τι κατάλαβα, της είπα τη μουσική και της ζήτησα να το παίξω στο πιάνω. Το έπαιξα κανονικά. Με πήγαν στο ωδείο και εκεί είπαν στους γονείς μου “μην το πάτε ποτέ στο ωδείο, αφήστε τον να βιώσει τη μουσική του ως παιχνίδι”».

«Πέρασα μια πάρα πολύ δύσκολη εφηβεία. Είχε αρρωστήσει η μητέρα μου. Από ένα σπίτι γεμάτο χαρά, ξαφνικά έκλεισαν οι κουρτίνες και σκοτείνιασαν όλα. Αντέδρασα. Τελείωσα κάποια στιγμή το σχολείο – το ένα από τα πολλά που άλλαξα- και πήγα στο Παρίσι» συμπλήρωσε ο Στέφανος Κορκολής.

Ειδικά για τα χρόνια στο Παρίσι είπε ότι «είχα αρχίσει να κάνω σημαντικές δουλείες και δεν είχα κανέναν σκοπό να γυρίσω πίσω., Συνέβη κάτι οικογενειακό και έπρεπε να επιστρέψω. Ήταν δική μου επιλογή, η μητέρα μου δεν το ήθελε ποτέ».

Ο Στέφανος Κορκολής αναφέρθηκε και στην προσωπική του ζωή λέγοντας ότι «δεν ήμουν δύσκολος στον έρωτα. Ήμουν πάντα καλοπροαίρετος. Με τα χρόνια έγινα πιο “σφιχτός”. Όλοι στον έρωτα είμαστε το ίδιο, δε διαφέρω σε κάτι. Ο γάμος δεν ήταν το δυνατό μου σημείο. Ίσως οι επιλογές μου ήταν λάθος, ίσως εγώ ήμουν πολύ αφιερωμένος στη δουλειά μου. Ο πατέρας μου έλεγε πάντα ότι “υπάρχουν ευτυχισμένοι γάμου και ευτυχισμένα διαζύγια”. Εγώ έχω δυο ευτυχισμένα διαζύγιο. Όταν ο έρωτας μου χτυπήσει την πόρτα, θα την ανοίξω, δεν θα την κλείσω».