Αίμα, δάκρυα και πόνος
Θυμάμαι να γυρίζει σπίτι μια μέρα με τραύματα. Κοριτσάκι , κατέβηκα γοργά την σκάλα μυρίζοντας το ξεραμένο αίμα.
Η πρώτη έξοδος από το σπίτι, νεογέννητο μωράκι , πρέπει να ήταν στο γήπεδο. Μόλις έμαθα να περπατάω έτρεχα σαν το τρελό πάνω κάτω με την φανέλα της ομάδας μου. Όταν άρχισα να καταλαβαίνω , τραγουδούσα τον ύμνο και πανηγύριζα στις νίκες. Αργότερα με κυρίευσε το πάθος. Φώναζα, τιναζόμουν από το κάθισμα και κάνοντας γροθιές τα χέρια μου, βίωνα τα καλάθια λες και εγώ έπαιζα. Στα χείλη μου έβαλα όλα τα συνθήματα, και αυτά που ήταν στην «γαλλική» γλώσσα.
Θυμάμαι κρίσιμους αγώνες να κοιτάω πίσω μην μπορώντας να δω την τελευταία φάση. Να κάνω τον σταυρό μου στην τελευταία επίθεση της ομάδας μου. Το γήπεδο να βρυχάται, λίγο πριν το χρονόμετρο μηδενιστεί, και η κούπα εισβάλει στον αγωνιστικό χώρο. Βράδια που αναλύαμε τις ήττες , καθισμένοι για ώρες στο μπαρ. Ειδήμονες και μη, ταλανίζονταν από την αδικία των διαιτητών ή την τύχη των αντιπάλων.
Θυμάμαι κι άλλα όμως… Να βλέπω τα καπνογόνα να ανάβουν σαν κεριά στην Ανάσταση. Φωτοβολίδες να φεύγουν σαν την F1 πριν την εκκίνηση , κέρματα να σκορπίζονται σαν τραπουλόχαρτα. Οργισμένους ανθρώπους. Όχι δεν ήταν φίλαθλοι , ούτε οπαδοί. Σαν μέσα τους να κόχλαζε το μίσος. Μίσος με άγνωστο αποδέκτη.
Θυμάμαι τον μπαμπά μου να σκαρφαλώνει στις θύρες και να προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί του για να τον αποτρέψω. Εκεί στους τρελούς. Και εγώ να προσεύχομαι. Που να βγάλεις άκρη με εκείνους. Θυμάμαι , επίσης, την έκφραση του, όταν το κινητό του χτύπησε και έμαθε για τον Φιλόπουλο. Θυμάμαι να γυρίζει σπίτι μια μέρα με τραύματα. Κοριτσάκι , κατέβηκα γοργά την σκάλα μυρίζοντας το ξεραμένο αίμα. Ακόμη και σήμερα στα μάτια του, αρπάζω το άγχος του , την αγωνία του να αποφευχθούν τα επεισόδια.
Μια μάνα σήμερα , οδηγεί για το νοσοκομείο ώστε να δει τον γιο της. Τον αστυνομικό που χαροπαλεύει γιατί κάποιες μάνες, φίλοι , συγγενείς δεν νουθέτησαν τους άμυαλους όταν έπρεπε. Γιατί η ατιμωρησία της χώρας , τρέφει την παραβατικότητα. Όσες χαρές και ας μου έχει χαρίσει η ομάδα μου , τόσες νύχτες έχω μείνει ξάγρυπνη , τόσες στιγμές δάκρυσα.
Μια μάνα τρέχει για το παιδί της και ένα γιατί την βυθίζει στο σκοτάδι….
Trending
