Κακοκαιρία Daniel: Ο λόγος που ονομάστηκαν έτσι τα νέα καιρικά φαινόμενα

Κι όμως δεν είναι τυχαία η επιλογή των ονομάτων στις κακοκαιρίες που «χτυπούν» τη χώρα.

Η ιδέα της ονοματοδοσίας των βαρομετρικών συστημάτων που προβλέπεται να προκαλέσουν πολύ ισχυρά φαινόμενα στην Ευρώπη, ξεκίνησε το 1995 από μια ομάδα προγνωστών καιρού Εθνικών Μετεωρολογικών Υπηρεσιών (WGCEF), η οποία από το 2013 λειτουργεί ως ομάδα του Δικτύου Ευρωπαϊκών Μετεωρολογικών Υπηρεσιών (EUMETNET), με σκοπό τη συνεργασία μέσω ενός κοινού πλαισίου ενεργειών.

Η ΕΜΥ, έχει ξεκινήσει από το 2021 σε συνεργασία με τις Μετεωρολογικές Υπηρεσίες της Κύπρου και του Ισραήλ, την ονοματοδοσία τέτοιων συστημάτων κατά τη διάρκεια της ψυχρής αλλά και της θερμής περιόδου του έτους, συγκροτώντας την ομάδα της ανατολικής Μεσογείου.

Έτσι στην νέα κακοκαιρία που έφτασε στη χώρα το όνομα που δόθηκε είναι Daniel και πρόκειται για το όνομα που έδωσαν οι Ισραηλινοί καθώς αυτή ήταν η δικιά τους φορά.

Πώς αποφασίζεται η ονοματοδοσία

Πιο συγκεκριμένα, η ΕΜΥ επικοινωνεί σε εβδομαδιαία βάση με τις Μετεωρολογικές Υπηρεσίες της Κύπρου και του Ισραήλ, ανταλλάσσοντας απόψεις σχετικά με την εξέλιξη της κίνησης των καιρικών συστημάτων που αναμένεται να επηρεάσουν την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, ενώ παράλληλα με τη χρήση όλων των διαθέσιμων σύγχρονων προγνωστικών προϊόντων αποφασίζεται, ανάλογα με την ένταση των αναμενόμενων φαινομένων, η ονοματοδοσία τους (ή όχι).

Σημειώνεται ότι εκτός από την ομάδας ανατολικής Μεσογείου, δημιουργήθηκαν αντίστοιχες ομάδες Εθνικών Μετεωρολογικών Υπηρεσιών και άλλων Ευρωπαϊκών κρατών, καλύπτοντας σχεδόν ολόκληρη την ήπειρο. Οι ομάδες αυτές, που αποτελούν τους μοναδικούς επίσημους φορείς μετεωρολογικής υποστήριξης της κάθε χώρας, προσδίδουν κύρος στην παρεχόμενη πληροφόρηση του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου, θέτοντας παράλληλα σε επαγρύπνηση τον πολίτη με σκοπό την προστασία της ζωής και της περιουσίας του.

Η ανωτέρω ονοματοδοσία αφορά στις προγνώσεις των Ευρωπαϊκών Εθνικών Μετεωρολογικών Υπηρεσιών για την περιοχή της Ευρώπης ενώ όπως έχει συμφωνηθεί, η ονομασία που δίνεται αρχικά σε ένα σύστημα από μία από τις ανωτέρω ομάδες, διατηρείται και από τις επόμενες, αν κριθεί ότι το σύστημα που θα επηρεάσει βαθμιαία και άλλη χώρα, είναι το ίδιο. Στο ίδιο πλαίσιο, οι τυφώνες και οι καταιγίδες του Ατλαντικού που μετατράπηκαν σε ευρωπαϊκές θύελλες διατηρούν το όνομά τους, όπως είχε ανατεθεί από το Εθνικό Κέντρο Τυφώνων στο Μαϊάμι της Φλόριντα. Η ομάδα της ανατολικής Μεσογείου για το προσεχές 12μηνο, θα χρησιμοποιήσει κατά σειρά τα ονόματα σύμφωνα με την ακόλουθη λίστα:

Πού βοηθά η ονοματοδοσία;

Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο πρώτος μετεωρολόγος που υλοποίησε την ονοματοδοσία των τυφώνων και των τροπικών καταιγίδων στα τέλη του 19ου αιώνα, ήταν ο Αυστραλοβρετανός Clement Wragge, στην Αυστραλία. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό (WMO), η ονοματοδοσία τροπικών κυκλώνων ξεκίνησε προκειμένου να βοηθήσει στην ταχεία αναγνώριση των συστημάτων, καθώς τα ονόματα εντυπώνονται ευκολότερα στη μνήμη από τους αριθμούς ή τα γράμματα. Πολλοί έχουν διαπιστώσει ότι η προσάρτηση ονομάτων στους κυκλώνες διευκολύνει τα ΜΜΕ και κυρίως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το ενδιαφέρον για τις προειδοποιήσεις και κατά συνέπεια η ετοιμότητα των πολιτών.

Η ονοματοδοσία των τροπικών κυκλώνων - Ιστορικά δεδομένα

Σχετικά με την ονοματοδοσία των τροπικών κυκλώνων υπάρχει η εντύπωση ότι τα ονόματα δίνονται από υπηρεσίες των ΗΠΑ, ενώ στην πραγματικότητα εδώ και πολλές δεκαετίες τα ονόματα δίνονται από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό.

Μέχρι και τον 19ο αιώνα πολλοί τυφώνες στις Δυτικές Ινδίες πήραν το όνομά τους από την ημέρα της εορτής των αγίων κατά την οποία σημειώθηκαν. Ο Ivan R. Tannehill περιγράφει στο βιβλίο του "Hurricanes" για παράδειγμα, τον «Τυφώνα Σάντα Άννα» που έπληξε το Πουέρτο Ρίκο στις 26 Ιουλίου 1825 και τον «Σαν Φελίπε» που έπληξε το Πουέρτο Ρίκο στις 13 Σεπτεμβρίου 1876 και 1928.

Ονόματα σε συστήματα που προκάλεσαν κακοκαιρίες είχαν όμως δοθεί πολύ παλαιότερα και στη χώρα μας, όπως η «Πλημμύρα του Αγίου Φιλίππου» το 1896 καθώς και ο «Καιρός της Κολώνας» το 1852. Στην πρώτη κακοκαιρία έχασαν την ζωή τους 62 άνθρωποι και σημειώθηκε ανήμερα της εορτής του Αγίου Φιλίππου, ενώ στη δεύτερη έπεσε μια από τις 3 κολώνες του ναού του Ολυμπίου Διός. Τότε μάλιστα, πολλοί πίστεψαν ότι το γεγονός ήταν κακό σημάδι και θεώρησαν ότι ήταν «υπεύθυνο» για τα θύματα της χολέρας στην Αθήνα που ακολούθησε το 1854.

Πηγή: ΕΜΥ