Πού βρίσκεται ο πάτος μας, οεο;

Γιατί ακόμα δεν έχουμε εξευτελιστεί όσο μπορούμε.

Γιατί ακόμα έχουμε δρόμο μέχρι να φτάσουμε στον πάτο του βαρελιού, όπως πολύ κυνικά είπε ο πραγματικός πρωθυπουργός μας – κι όχι ο αξιοσέβαστος κ.Παπαδήμος- ο Χόρστ Ράιχενμπαχ σε χθεσινή συνέντευξή του στη γερμανική «Die Welt».

Τι εννοεί ο ποιητής;

Ότι ακόμα έχουμε πολύ να ματώσουμε σαν κοινωνία, πρέπει ακόμα να μεγαλώσει η ανεργία, να καταντήσουν σαν παράγκες τοκογλύφων οι τράπεζές μας, να πέσουν σε χαμηλότερες τιμές ακίνητα, παραλίες, ενέργεια και να έρθουν μετά οι θείοι από Αμερική , Κατάρ και Γερμανία να μας αγοράσουν «μπιρ παρά» που λένε οι Τούρκοι - δηλαδή κάτι σαν κατιμάδες στο χασάπικο ή ρετάλια στα πανέρια των πλανόδιων εμπόρων.

Δύο χρόνια τώρα με δυστυχία, οδύνες, βάσανα κι ακόμα δεν έχουμε φτάσει στον πάτο κατά Ράιχενμπαχ.

Και πού βρίσκεται αυτός ο περίφημος πάτος, ρε μεγάλοι; Όταν θα πέφτουμε από την πείνα στο δρόμο; Όταν ο ένας θα τρώει τον άλλον;

Όταν θα πεθαίνουμε έξω από τα νοσοκομεία γιατί δεν θα υπάρχουν φάρμακα;

Κι αντί να περιμένουμε να βρούμε το δικό μας πάτο γιατί δεν αλλάζουμε καλύτερα τον πάτο σε όλους αυτούς που μας έφεραν εδώ.

Από Μέρκελ και Σαρκοζί μέχρι Παπακωνσταντίνου και Γιώργο;

Αλλά ποιός θα το κάνει αυτό....

Εδώ ξεψύχησε και η ιστορία με τους «Αγανακτισμένους» στο Σύνταγμα κι εμείς περιμένουμε να τα βάλουμε με τους καρχαρίες;

Οπότε αναμείνατε να φτάσουν στον πάτο τα πράγματα, δηλαδή στον πάτο μας με λίγα λόγια.