Παράλληλη αποκατάσταση: Περιβαλλοντική υπευθυνότητα στην πράξη

Προς αυτήν την κατεύθυνση κινείται η Ελληνικός Χρυσός, η εταιρεία που υλοποιεί μία από τις μεγαλύτερες, άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα. Έως σήμερα, η επένδυση στα Μεταλλεία Κασσάνδρας έχει συνεισφέρει στην εγχώρια οικονομία περισσότερο από 1 δισ. ευρώ, ενώ παράλληλα η εταιρεία αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους εργοδότες στη Β. Ελλάδα και στηρίζει ενεργά τις ελληνικές επιχειρήσεις σε τοπικό και εθνικό επίπεδο.

Βέλτιστες πρακτικές για την περιβαλλοντική διαχείριση

Με την ανάληψη της ευθύνης λειτουργίας των Μεταλλείων Κασσάνδρας η Ελληνικός Χρυσός δεσμεύτηκε για την αποκατάσταση των περιοχών, εντός και γύρω από τα μεταλλεία, που επηρεάζονται από τη μεταλλευτική δραστηριότητα. Για αυτόν τον σκοπό, εφαρμόζει στην πράξη την Παράλληλη Αποκατάσταση, υλοποιώντας εργασίες εξυγίανσης και επαναφοράς της γης στην πρότερη φυσική της κατάσταση, όπου ολοκληρώνεται η μεταλλευτική δραστηριότητα.

Παράλληλα, από την πρώτη κιόλας ημέρα, πραγματοποιεί ένα από τα μεγαλύτερα έργα περιβαλλοντικής αποκατάστασης περιοχών από προγενέστερη μεταλλευτική δραστηριότητα άλλων ιδιοκτητών. Έως σήμερα έχει προχωρήσει στην αποκατάσταση της περιοχής από 3 εκατ. τόνους μεταλλευτικών καταλοίπων δίνοντας λύση σε ένα χρόνιο πρόβλημα που εγκυμονούσε περιβαλλοντικούς κινδύνους για την περιοχή. Μάλιστα, ένας από αυτούς τους «ιστορικούς χώρους απόθεσης μεταλλευτικών καταλοίπων» έχει δώσει τη θέση του σε ένα από τα μεγαλύτερα φυτώρια στην Ευρώπη, το οποίο φιλοξενεί 1.000.000 φυτά ενδημικών και τοπικών ειδών, που θα αξιοποιηθούν στα έργα αποκατάστασης καθ’ όλη τη διάρκεια ανάπτυξης του έργου.

Αξίζει να σημειωθεί πως στο υπερσύγχρονο μεταλλείο των Σκουριών, τα μεταλλευτικά κατάλοιπα, μέσω της τεχνολογίας της λιθογόμωσης, μίας ακόμη καινοτόμου και βιώσιμης περιβαλλοντικής πρακτικής, θα επαναχρησιμοποιούνται μαζί με άλλα στείρα υλικά, για την πλήρωση τόσο των υπόγειων στοών, όσο και του ανοιχτού ορύγματος.

Με αυτόν τον τρόπο, η αποκατάσταση και η εξόρυξη θα προχωρούν ταυτόχρονα, ώστε η γη να επιστρέψει στη φυσική της κατάσταση σχεδόν ταυτόχρονα με το τέλος της μεταλλευτικής δραστηριότητας, δημιουργώντας μία θετική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές της Βορειοανατολικής Χαλκιδικής.