Πάλης ξεκίνημα... νέες ξάπλες

Και μετά ήρθαν οι μέλισσες. Τα χρόνια πέρασαν, το εργατικό κίνημα δυστυχώ ς εκφυλίστηκε, μπήκαν και οι εργατοπατέρες στη μέση, οι κάθε είδους συνδικαλιστές –πάει και η Εργατική Πρωτομαγιά.

Εξαερώθηκε και αυτή μέσα στην άγρια επέλαση και επικράτηση της τρόικα, του αγώνα για επιβίωση και της αγωνίας για το άγνωστο αύριο.

Και συμβαίνει το εξής αντιφατικό και ανησυχητικό. Σήμερα που παραβιάζονται ανελέητα τα δικαιώματα των εργαζομένων, σήμερα που είναι πολυτέλεια να έχεις δουλειά και οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει τα 2 εκατομμύρια, να μην γιορτάζεται από την εργατική τάξη η Πρωτομαγιά. Χθες δεν κουνήθηκε ούτε φύλλο στην πάλαι ποτέ ημέρα των εργαζόμενων.

Πού είναι οι συγκεντρώσεις, πού είναι οι διαδηλώσεις και οι πορείες; Πού είναι οι πύρινοι λόγοι των εργατικών ηγετών; Όλοι κουράστηκαν, βαρέθηκαν, ή ίσως είδαν το μάταιο του πράγματος.

Τα παλιά χρόνια στις πορείες της Εργατικής Πρωτομαγιάς τραγουδάγαμε «Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες». Σήμερα ταιριάζουν περισσότερο οι στίχοι «πάλης ξεκίνημα για νέες ξάπλες».

ΥΓ: Και μην ξεχνάμε το σημερινό μας ραντεβού στην τηλεόραση του «Ε», απόψε 11 το βράδυ, στην εκπομπή μου «Όλοι οι καλοί χωράνε». Τα τραγούδια του αθάνατου Μανώλη Αγγελόπουλου και του αξέχαστου Στέλιου Περπινιάδη ζωντανεύουν μέσα από τους απογόνους τους και μία παρέα καλών καλλιτεχνών και φίλων.